(SONETO ADICADO Á RÍA DE RIBADEO)
Cun sorriso esbozado nos meus beizos
e cos ollos pechados por instinto,
paso horas coa mente por camiños
que me arrincan o sono do meu leito.
Lembranzas de lugares e de feitos,
vivencias de cando era cativiño
e xogaba entre risas e aloumiños
coa inocencia xurdindo no meu peito.
Recordos felices perto do Eo,
que me encheron a vida día a día
nun ledo e renacente Ribadeo,
onde coñecín penas e alegrías,
momentos de tristura e de boureo
que hoxe lembro a carón da miña ría.
Eli García-Bouso
Ribadeo, 2 de outubro de 2001
No hay comentarios:
Publicar un comentario